" مرگ قو "

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد فریبنده زاد و فریبا بمیرد



شب مرگ ، تنها ، نشنید به موجی رود گوشه ای دور و تنها بمیرد



در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب که خود در میان غزل ها بمیرد



گروهی بر آنند ، کاین مرغ شیدا کجا عاشقی کرد ، آنجا بمیرد



شب مرگ ، از بیم ، آنجا شتابد که از مرگ غافل شود تا بمیرد



من این نکته گیرم که باور نکردم ندیدم که قوئی به صحرا بمیرد



چو روزی ز آغوش دریا بر آمد شبی هم در آغوش دریا بمیرد



تو دریای من بودی ! آغوش واکن که می خواهد این قوی زیبا بمیرد



( مهدی حمیدی شیرازی )